कामगार

हे कसे आयुष्य आहे, कारखान्यासारखे
कामगारांनी जगावे, यंत्र-घाण्यासारखे!!

संसार माझा, नेटका व्यवहारही
सोबतीला दुःख हे, पेंचीस पान्यासारखे!!

भावना,संवेदना ,घरच्या घरी मी ठेवल्या
वागणे येते मला, येथे जमान्यासारखे!!

रोजचे दारात येती, मागण्या देणेकरी
का जगावे रोज येथे, हाय खाण्यासारखे!!

भोवती माझ्या श्रमाचे, विश्‍व मी साकारले
वाजती भोंगे खुशीचे, गीत गाण्यासारखे!!

उपाशी अर्धपोटी, ते तुपाशी, का असे?
गाळतो मी घाम, त्याला दाम पाण्यासारखे!!

संप अन्‌ आंदोलनाने प्रश्‍न नाही संपले
हे कराराचे जिणे, कोऱ्या रकाण्यासारखे!!

स्वामी, या युगाचा, भाग्यदाताही असे
का रहावे मी इथे मग, दीनवाण्यासारखे!!

                                      विजयकुमार राऊत