मान्सुन
जगणे माझे कठीण आहे, तुझियावाचुन म्हणतो !
तू येते, हुलकावून जाते, तुलाच मान्सुन म्हणतो !!
रंग, रूप अन् शब्दांच्याही, पलीकडे तू आहे.... !
तुला कुणी साकार म्हणू दे, मी तर निगुर्ण म्हणतो !!
आयुष्याच्या वळणावरती,ऋतूसारखे रंग बदलती
म्हणून तुला मी श्रावण म्हणतो, तुलाच फाल्गुन म्हणतो !!
तुला प्राशन्यासाठी मी तर चातक पक्षी होतो-
तेव्हा कळते मलाच माझे, कशास मे-जुन म्हणतो!!
जरी आज ओसाड असू दे, काळिज या धरणीचे
दगडांनाही फुटेल पाझर, तुझेच ऐकुन म्हणतो !!
नक्षत्रांचा तुझा सोहळा पाहून हरखुन जातो
दर्शन, सत्संग फजुल सारे, तुलाच दर्शुन म्हणतो !!
*विजयकुमार राऊत
